معنی نافه گشای - جستجوی لغت در جدول جو

نافه گشای

لغت نامه دهخدا

آنکه نافۀ مشک را بگشاید و بوی خوش پراکنده سازد، نافه گشاینده، برای مثال هوا مسیح نفس گشت و خاک نافه گشای / درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد (حافظ - ۳۵۸)، کنایه از خوش بوکنندۀ هوا

فرهنگ فارسی عمید

نافه گشائی

(فَ / فِ گُ)

عمل نافه گشای. سر نافه بازکردن. مجازاً، به معنی عطرافشانی و معطر و مشک آگین کردن هوا.
- نافه گشائی کردن، نافه را باز کردن. کنایه از عطر افشانی کردن:
چون صبحدم عید کند نافه گشائی
بگشای سر خم که کند صبح نمائی.
خاقانی.
به ادب نافه گشائی کن از آن زلف سیاه
جای دلهای عزیز است به هم برمزنش.
حافظ

لغت نامه دهخدا

نافه گشا

(دُ)

آنکه نافۀ مشک را باز می کند و از هم می گشاید. که با گشودن نافه هوا را مشک آگین و معطر می کند

لغت نامه دهخدا

نیزه گشای

(رَ / رِ بَ اَ)

نیزه ربای:
درعش از دست صبح نیزه گشای
نیزه ش از درع ماه حلقه ربای.
نظامی

لغت نامه دهخدا

نافه کشی

(فَ / فِ کَ / کِ)

عمل نافه کش. صفت آهوی نافه دار:
هر آهو که با داغ او زاده بود
ز نافه کشی نافش افتاده بود.
نظامی